Έχω ξεχάσει το άρωμα σου
και του κορμιού σου την αφή
Εμείς οι δυο για φαντάσου
κόψαμε κάθε επαφή
Κι όμως την ώρα που βραδιάζει
έρχεσαι μάτια μου στον νου
γιατί στο βλέμμα σου ταιριάζει
το χρώμα αυτού του δειλινού
Φταίξαμε κι οι δυο
που έγινε καπνός και σκόνη το όνειρό μας
Φταίξαμε κι οι δυο
που βάλαμε πιο πάνω τον εγωισμό μας
Φταίξαμε κι οι δυο
Που ζούμε μακριά ο ένας απ τον άλλον
Φταίξαμε κι οι δυο
μα δεν μπορώ απ’ την καρδιά μου να σε βγάλω
Ρωτάω τον παλιό καθρέφτη
αν έχεις άλλον αγκαλιά
κι εκείνος θάμπωσε και πέφτει
και σπάει σε μικρά γυαλιά
κι όπως μαζεύω τα κομμάτια
μάτωσε πάλι η καρδιά
Κι ένα μου δάκρυ απ’ τα μάτια
για σένα κύλησε ξανά
Φταίξαμε κι οι δυο
που έγινε καπνός και σκόνη το όνειρό μας
Φταίξαμε κι οι δυο
που βάλαμε πιο πάνω τον εγωισμό μας
Φταίξαμε κι οι δυο
Που ζούμε μακριά ο ένας απ τον άλλον
Φταίξαμε κι οι δυο
μα δεν μπορω απ’ την καρδιά μου να σε βγάλω