Απάνω που σ’ αγάπησα σε πήρε το ποτάμι,
και στον καθρέφτη μου έγραψα πως πας κι εσύ χαράμι,
απάνω που σε πίστεψα σε πήρε η κατηφόρα,
λοιπόν, δεν ξεστρατεύομαι, μονάχος σου προχώρα.
Δε θα με παρασύρεις εκεί που θες εσύ
κι ας ξέρεις να σερβίρεις το πιο γλυκό κρασί,
δε θα με παρασύρεις, θα φύγω μόλις δω
πως η παλιά μου αγάπη δε μένει πια εδώ.
Απάνω που σε δέχτηκα αλλάζεις πάλι τρόπους,
εκεί που μόλις έλεγα πως ξέρω τους ανθρώπους,
απάνω που φαντάστηκα πως έσπασε η γκίνια
δε θα πληρώσω ακριβά και τη δική σου φτήνια.
Δε θα με παρασύρεις εκεί που θες εσύ
κι ας ξέρεις να σερβίρεις το πιο γλυκό κρασί,
δε θα με παρασύρεις, θα φύγω μόλις δω
πως η παλιά μου αγάπη δε μένει πια εδώ.
