Σαββατόβραδο ντυμένη, στολισμένη
πού πηγαίνει η καρδιά μου, πού πηγαίνει;
Με γαρύφαλλο στ’ αυτί,
καμπαρτίνα και βροχή
στα πλακόστρωτα του κόσμου βόλτα βγαίνει.
Της χαρίζουν το φεγγάρι,
μα εκείνη στο παζάρι
μέχρι το πρωί.
Και πριν τα ξημερώματα
μπαίνει σε ξένα σώματα
να κεράσει ένα τσιγάρο
στον αφέντη της το Χάρο.
Κι άιντε απ’ την αρχή.
Σαββατόβραδο καρφί μου με χαράζει.
Ποιον φωνάζει η καρδιά μου, ποιον φωνάζει;
Σε υπόγεια κελιά
σπάει πόρτες και κλειδιά,
τον καημό της σαν αντίδωρο μοιράζει.
Της χαρίζουν το φεγγάρι,
μα εκείνη στο παζάρι
μέχρι το πρωί.
Και πριν τα ξημερώματα
μπαίνει σε ξένα σώματα
να κεράσει ένα τσιγάρο
στον αφέντη της το Χάρο.
Κι άιντε απ’ την αρχή.
