Τα δικά μου δειλινά έχουν το δικό σου χρώμα
έχεις φύγει μακριά κι όμως είσαι εδώ ακόμα
τι κι αν ζούμε χωριστά, ίδια νύχτα μας σκεπάζει
ίδια και η μοναξιά, που ματώνει την καρδιά
Μα πόσο μοιάζουμε
λες και ζούμε σ’ ένα σώμα εμείς οι δυο
Μα πόσο μοιάζουμε
λες και είσαι εσύ το άλλο μου μισό
Χωρίς αγάπη είναι άδεια η ζωή
και ‘μεις καρδιά μου κάπου έχουμε χαθεί
είμαστε μόνοι στο κενό
φεγγάρια δίχως ουρανό, εμείς οι δυο
Η δική μου αγκαλιά, άδεια πόλη γκρεμισμένη
κι η δική σου η ζωή, δίχως χάδι και φιλί
Μα πόσο μοιάζουμε
λες και ζούμε σ’ ένα σώμα εμείς οι δυο
Μα πόσο μοιάζουμε
λες και είσαι εσύ το άλλο μου μισό
Χωρίς αγάπη είναι άδεια η ζωή
και ‘μεις καρδιά μου κάπου έχουμε χαθεί
είμαστε μόνοι στο κενό
φεγγάρια δίχως ουρανό, εμείς οι δυο
