Μπρος στη μοναξιά μου στάθηκες,
και στην αγκαλιά μου χάθηκες,
είχες πει, πολύ, πως μ’ αγαπούσες,
όμως γρήγορα με πρόδωσες,
κι όσα γι’ αγάπη μου ‘δωσες,
δεν κατάλαβα τι εννοούσες.
Μου ρίχνεις την ευθύνη, κι ό,τι θέλει ας γίνει,
όμως έχω μάθει, άλλο δεν πονώ,
και τα δικά σου λάθη, έχουν γίνει πάθη,
όμως δε θ’ αφήσω να καταστραφώ.
Με τη μοναξιά μου πάλεψα,
μα στ’ αλήθεια δεν το άντεξα,
άλλο πια για μένα δεν πονούσες,
όμως όσο κι αν προσπάθησα,
τις ελπίδες μου σου χάρισα,
μα εσύ ποτέ δε μ’ αγαπούσες.
Μου ρίχνεις την ευθύνη, κι ό,τι θέλει ας γίνει,
όμως έχω μάθει, άλλο δεν πονώ,
και τα δικά σου λάθη, έχουν γίνει πάθη,
όμως δε θ’ αφήσω να καταστραφώ.
Μου ρίχνεις την ευθύνη, κι ό,τι θέλει ας γίνει,
όμως έχω μάθει, άλλο δεν πονώ,
και τα δικά σου λάθη, έχουν γίνει πάθη,
όμως δε θ’ αφήσω να καταστραφώ.
Μου ρίχνεις την ευθύνη, κι ό,τι θέλει ας γίνει,
όμως έχω μάθει, άλλο δεν πονώ,
και τα δικά σου λάθη, έχουν γίνει πάθη,
όμως δε θ’ αφήσω να καταστραφώ.
