Ό,τι γράφω είναι για σένα
κι ότι λέω απλά σε θυμίζει
τα πατζούρια είναι κλεισμένα
στης ψυχής μου το μωβ που χιονίζει
Περιμένω μήπως γυρίσεις
μήπως έστω κι αργά μετανιώσεις
πόσο θέλω να με κρατήσεις
απ’την τρέλα που ζω να με σώσεις
Της σιωπής γεμίζει το άδειο
από απέναντι ένα ράδιο
κι η μοναξιά που με πληγώνει
σπάει σαν να ’τανε γυαλί
παίζει το “Όλα σε θυμίζουν”
σκέψεις που με βασανίζουν
και παρέα μου κρατάει
της Χαρούλας η φωνή
Μια γωνιά σου ψάχνω να γείρω
το ζεστό σου να νιώσω το σώμα
μα αντέχω για άλλο ένα γύρο
στης σκληρής μοναξιάς τον αγώνα
Περιμένω μήπως γυρίσεις
μήπως έστω κι αργά μετανιώσεις
πόσο θέλω να με κρατήσεις
απ’ την τρέλα που ζω να με σώσεις
Της σιωπής γεμίζει το άδειο
από απέναντι ένα ράδιο
κι η μοναξιά που με πληγώνει
σπάει σαν να ’τανε γυαλί
παίζει το “Όλα σε θυμίζουν”
σκέψεις που με βασανίζουν
και παρέα μου κρατάει
της Χαρούλας η φωνή
