Βγαίνω έξω στον δρόμο τον ουρανό κοιτώ
αψηφώ τον χρόνο μα δε σε ξεχνώ
πάλι ζαλισμένη μόνη μου μιλώ
η ζωή μου αλλάζει μα δε σε ξεχνώ
Πόσο πια να σ’ αγαπώ, πόσο πια να σ’ αγαπώ
πόσο πια να σ’ αγαπώ, πόσο πια να σ’ αγαπώ
Νύχτα ονειρεμένη, νύχτα μαγική
στην καρδιά μου μιλάει η δική σου φωνή
το χαμόγελο σου σαν μικρός Θεός
διώχνει το σκοτάδι όλα είναι αλλιώς
Πόσο πια να σ’ αγαπώ, πόσο πια να σ’ αγαπώ
Πόσο πια να σ’ αγαπώ, πόσο πια να σ’ αγαπώ
Κάθε μέρα μοιάζει ύμνος μοναξιάς
η ζωή μου αλλάζει πίσω δε γυρνάς
πάλι θα φωνάξω πως για σένα ζω
μέσα μου το ξέρω θα σε ξαναβρώ.
