Είδα στον ύπνο μου και μ’ έπιασε ζαλάδα
κάτι κοράκια να κηδεύουν την Ελλάδα
κι ένιωσα μέσα μου, ταπείνωση, ντροπή
αν δεν ξυπνούσα θα’ χα πάθει συγκοπή..
Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται
δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει
ένας λαός, τέτοιος λαός πως το ανέχεται
να λοιδορείται και ο καθένας να τον βρίζει..
Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται
δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει
ένας λαός, τέτοιος λαός δεν επιτρέπεται
μες την μιζέρια και τον φόβο να σαπίζει…
Είδα στον ύπνο μου και κόντεψα να μείνω
τον Μέγα Αλέξανδρο στους Βάρβαρους να δίνω
κι ένιωσα μέσα μου ανείπωτη οργή
γι αυτά που γίνονται ξεδιάντροπα στην γη
Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται
δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει
ένας λαός, τέτοιος λαός πως το ανέχεται
να λοιδορείται και ο καθένας να τον βρίζει..
Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται
δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει
ένας λαός, τέτοιος λαός δεν επιτρέπεται
μες την μιζέρια και τον φόβο να σαπίζει..
