Είναι η λογική σου
μύθος και φυλακή σου
Τα μάτια όμως άλλα λένε..
Μου λες δε θα χαθούμε
Μα ότι και να πούμε
Πάλι εσύ πουθενά
Είσαι ένας έρωτας που στάζει δηλητήριο
κι ας έχεις πρόσωπο και σώμα αγγελικό
Της ευτυχίας μου πουλούσες εισιτήριο
μα με σκοτώνεις μ’ ένα θάνατο αργό
Σε χάρτινο παλάτι
στέγασες την αγάπη
θέατρο είσαι παραλόγου
Ωραίος και θλιμμένος
Στο ρόλο σου κρυμμένος
Φεύγεις και πάλι γυρνάς
