Πήγε τρεις, μπαίνεις στ’ όνειρό μου.
Πήγε τρεις, γίνεσαι παράπονό μου.
Πήγε τρεις, μες στο άδειο σπίτι ζεις.
Μια στιγμή περπατάς τα βήματά μου,
μια στιγμή γράφεις με τα γράμματά μου,
μια στιγμή κι ύστερα έφυγε κι αυτή.
Πως ξημερώνει η νύχτα, πως.
Λείπεις και λείπει ο ουρανός.
Δεν είναι ο έρωτας θεός
γι’ αυτόν που μένει μοναχός.
Πότε γιατρεύει ο χρόνος
αυτόν που μένει μόνος.
Πως ξημερώνει η νύχτα, πως.
Μια στιγμή να γυρνούσε ο χρόνος πίσω,
μια στιγμή στο λεπτό πριν σ’ αγαπήσω,
μια στιγμή να ‘χει λόγο η ζωή.
Πήγε τρεις, μπαίνεις στ’ όνειρό μου.
Πήγε τρεις, γίνεσαι παράπονό μου.
Πήγε τρεις, μες στο άδειο σπίτι ζεις.
Πως ξημερώνει η νύχτα, πως.
Λείπεις και λείπει ο ουρανός.
Δεν είναι ο έρωτας θεός
γι’ αυτόν που μένει μοναχός.
Πότε γιατρεύει ο χρόνος
αυτόν που μένει μόνος.
Πως ξημερώνει η νύχτα, πως.
