Μες στο χειμώνα τις καρδιάς
στη μοναξιά κάθε βραδιάς
σε κάθε μάταιη επαφή
σε κάθε ευθεία επιστροφή
Μες στης ζωής τα τραγικά
μέσα στου κόσμου τα πολλά
και από τα ελάχιστα καλά
ήξερα ό,τι κι αν συμβεί
πως ήσουν πάντα εκεί..
Εσύ,
ήσουν ο φάρος μου εσύ
και δεν ναυάγησα στιγμή
μια μελωδία στην απέραντη σιωπή
Εσύ,
είσαι το φως που αναζητώ
μέσα από το τούνελ για να βγω
ήσουν ο φάρος μου, αγάπη μου εσύ
Μες το φθινόπωρο που ζω
Στην διαφορά που κυνηγώ
στη θυελλώδη μου ζωή
Σε κάθε αδύνατη στιγμή
Μες της ζωής τα λογικά
Στου κόσμου τα παράλογα
Καθώς η ελπίδα ξενυχτά
Ήξερα ό,τι κι αν συμβεί
Πως ήσουν πάντα εκεί..
Εσύ,
ήσουν ο φάρος μου εσύ
και δεν ναυάγησα στιγμή
μια μελωδία στην απέραντη σιωπή
Εσύ,
είσαι το φως που αναζητώ
μέσα από το τούνελ για να βγω
ήσουν ο φάρος μου, αγάπη μου εσύ
Εσύ..
