Μου λες, παράλογα μιλώ,
και Χίμαιρες πως κυνηγώ,
γι’ αυτό σ’ αφήνω στο παρόν,
εγώ ήμουν πάντοτε απών,
εγώ ήμουν πάντοτε απών.
Μη με ρωτάς που πάω, μη με ρωτάς,
σ’ όνειρα περπατάω, μη με ξυπνάς.
Εγώ ό,τι είχα να σου πω
σου το ‘πα και αποχωρώ,
μην ψάχνεις με τη λογική
να εξηγήσεις το γιατί,
να εξηγήσεις το γιατί.
Μη με ρωτάς που πάω, μη με ρωτάς,
σ’ όνειρα περπατάω, μη με ξυπνάς.
