Πάλι με ζώσαν οι καημοί,
πάλι θα ξενυχτήσω,
ήρθες κι απόψε στο μυαλό
και μάτι δε θα κλείσω.
Το ξέρω δύσκολα πολύ
τη νύχτα θα περάσω,
μα θα το ρίξω στο πιοτό
μήπως και σε ξεχάσω.
Πίνω για χάρη σου απόψε,
πίνω και μόνος μου χορεύω
κι αντί να βγεις απ’ το μυαλό μου
ακόμα πιο πολύ σε θέλω.
Πάλι με ζώσαν οι καημοί,
τη νύχτα αυτή πονάω,
τι κι αν το ρίχνω στο πιοτό
τις πίκρες δεν ξεχνάω.
Σαν με προστάζει η καρδιά
το νου μου δεν ορίζω,
το φάρμακο της λησμονιάς
ποιο είναι δε γνωρίζω.
Πίνω για χάρη σου απόψε,
πίνω και μόνος μου χορεύω
κι αντί να βγεις απ’ το μυαλό μου
ακόμα πιο πολύ σε θέλω
