Το σπίτι σου λουσμένο μες στα φώτα,
απόψε γίνεται γιορτή.
Θα `θελα να `ξερα αν είναι όπως πρώτα,
αφού δε ζούμε πια μαζί.
Έχεις απόψε ρεβεγιόν,
στα χείλη κόκκινο κραγιόν
κι όλο χαμόγελα σκορπάς.
Εγώ όμως έχω τρελαθεί,
δε θέλω να `ρχεται γιορτή,
τώρα που πια δε μ’ αγαπάς.
Το σπίτι σου λουσμένο μες στα φώτα,
μα εσύ δεν είσαι πουθενά.
Κλείνω τα μάτια μου, σε βλέπω πάλι στ’ άσπρα
κι αυτή η εικόνα με πονά.
Έχεις απόψε ρεβεγιόν,
στα χείλη κόκκινο κραγιόν
κι όλο χαμόγελα σκορπάς.
Εγώ όμως έχω τρελαθεί,
δε θέλω να `ρχεται γιορτή,
τώρα που πια δε μ’ αγαπάς.
