Εσύ μιλάς για χωρισμό
με τη δική σου σκέψη,
και δε σε νοιάζει αν αυτό
εμένα καταστρέψει.
Εσύ τα όνειρα πετάς
στο σύννεφο το γκρίζο.
Φεύγεις για λίγο και γυρνάς,
δε σε αναγνωρίζω.
Δεν είν’ η αγάπη μενταγιόν
να το φοράς και να το βγάζεις,
ούτε στα χείλη σου κραγιόν
συνέχεια χρώματα ν’ αλλάζεις.
Είν’ η αγάπη ιερό,
μα εσύ δεν έχεις το Θεό σου
και καταστρέφεις συνεχώς
εμένα και τον εαυτό σου.
Γίνεσαι δάκρυ και κυλάς
απάνω στο κορμί μου,
και δε σε νοιάζει αν εσύ
πληγώνεις την ψυχή μου.
Εσύ τα όνειρα πετάς
στο σύννεφο το γκρίζο.
Φεύγεις για λίγο και γυρνάς,
δε σε αναγνωρίζω.
Δεν είν’ η αγάπη μενταγιόν
να το φοράς και να το βγάζεις,
ούτε στα χείλη σου κραγιόν
συνέχεια χρώματα ν’ αλλάζεις.
Είν’ η αγάπη ιερό,
μα εσύ δεν έχεις το Θεό σου
και καταστρέφεις συνεχώς
εμένα και τον εαυτό σου.
