Στο δίκυκλο του έρωτα κουδούνια σέρνω πίσω
φωνάζω φίλε δυνατά συγγνώμη αν σε ξυπνήσω
του νου ο φάρος νύσταξε κλεισμένος στο σακκί σου
ταυτότητα εθνική σου
ψυχή μου για προσκύνημα είναι η άθλησή σου
Για να σκανάρω την ψυχή θέλω και τομογράφο
ως την κοιλιά το δόλωμα
με Σόδομα και Γόμορρα
κι απάνω του υπογράφω
Γύρω άδεια πουκάμισα άδεια χωρίς Ελένη
στήνω θεούς ανδρείκελα ζωή εξελιγμένη
ζωή υπνωτισμένη, νοθεμένη, τρομαγμένη, ζωή μπασταρδέμενη
Γυμνώνω το παράλογο κι είναι σαν τη Λερναία
ένα κεφάλι κόβεται φυτρώνουνε εννέα
τρυπάνε το συκώτι μου όπως του Προμηθέα
ένα κεφάλι κόβεται φυτρώνουνε εννέα
Με θρόνους που το χέρι μου σας δίνει με την κάλπη
τολμάτε κι από πάνω μου το παίζετε βαρβάτοι
αφού για να το κάνετε σας λείπει αυτό το κάτι
Αν βγάλεις το φτιασίδωμα θα δεις τι είναι κράτος
η Λουκρητία του Αρκά κι ο γάτος ο Καστράτος
Ευνούχος και χορτάτος
Αν σπάσω τα αρχεία σας ραχάτι και απάτη
θα ψάχνετε στο χάρτη να βρειτε μονοπάτι
του Βάρναλη επάνω σας το θυμωμένο μάτι
να λέει με αγανάκτηση και με φωτιά από στάχτη
“Στον τενεκέ των σκουπιδιών, κοπρόσκυλα οι πρωτάτοι”
Μ’ αλφάδιασαν στα μέτρα τους και ίδιοι είναι όλοι
τ’ αυτιά σου άνοιξε καλά και άκουσε Μανώλη
αντί να αλλάζεις το ζυγό σταμάτα να ‘σαι βόδι
Σταμάτα…
Τρύπες φίλε μου μπαλώνεις
μάθε πως να τις ξηλώνεις
κι αν παθητικά θυμώνεις
βολεύεσαι κι αμύνεσαι
ιστορικά ευθύνεσαι
Αν βγάλεις το φτιασίδωμα θα δεις τι είναι κράτος
η Λουκρητία του Αρκά κι ο γάτος ο Καστράτος
Ευνούχος και χορτάτος
Αν βγάλεις το φτιασίδωμα θα δεις τι είναι κράτος
η Λουκρητία του Αρκά πόδια ανοιχτά και τσαμπουκάς κι ο τύπος ο Καστράτος
αν βγάλεις το φτιασίδωμα θα δεις τι είναι κράτος
που ευνούχο εσύ τον διάλεξες και σου το παίζει γάτος
