Ξάπλωσε η νύχτα το κορμί της
στον τελευταίο αστερισμό
και ταξιδεύει χύμα το φιλί της χωρίς προορισμό.
Μιλάει απόψε το άγγιγμά σου
στον μαγεμένο μου ουρανό
κι εγώ μεθάω τρελά τα κύτταρά σου
χορεύω ακροβατώ.
Η αγάπη δεν ανήκει
σηκώνει πυρετό
κι όταν σε πιάνει στο διπλό της δίχτυ
σε κολυμπάει σαν αστέρι στο βυθό
κι όταν σε πιάνει στο διπλό της δίχτυ
σε κολυμπάει στο βυθό
η αγάπη δεν ανήκει.
Οι ώρες ψάχνουν για σημάδια
μα το σινιάλο είναι τυφλό
πόσο ν’ αντέξουν τα σκοτάδια χάδια
στον άδειο μου λαιμό.
Ξύπνησε πάλι η απουσία
και το ποτήρι είναι στεγνό
δεν έχει χρώμα τούτη η φαντασία
αφού δεν είσαι εδώ.
