Κάθε νύχτα σε θυμάμαι πιο πολύ
με την πίκρα τη ζωή μου ζωγραφίζω,
στην εικόνα του μυαλού μου τη θολή
τη σκιά σου φευγαλέα ξεχωρίζω,
κάθε νύχτα σε θυμάμαι πιο πολύ
και στο όνειρο γελώ τη μοναξιά μου,
δεν ξεχνάω το στερνό σου το φιλί
είμαι μόνη κι είσαι πάλι μακριά μου.
Τέτοιες ώρες,
τέτοιες ώρες η καρδιά μου σε φωνάζει,
και ακούω της σιωπής σου την ηχώ,
τέτοιες ώρες,
τέτοιες ώρες η αγάπη με τρομάζει,
δε θα έρθεις μα εγώ θα σ’ αγαπώ.
Κάθε νύχτα σε θυμάμαι πιο πολύ
και για σένα την καρδιά μου ξανανοίγω,
όμως γίνετ’ η αγάπη απειλή
κι όσα θέλω να σου πω βαθιά τα πνίγω,
κάθε νύχτα σε θυμάμαι πιο πολύ
και στο όνειρο γελώ τη μοναξιά μου,
δεν ξεχνάω το στερνό σου το φιλί
είμαι μόνη κι είσαι πάλι μακριά μου.
Τέτοιες ώρες,
τέτοιες ώρες η καρδιά μου σε φωνάζει,
και ακούω της σιωπής σου την ηχώ,
τέτοιες ώρες,
τέτοιες ώρες η αγάπη με τρομάζει,
δε θα έρθεις μα εγώ θα σ’ αγαπώ,
δε θα έρθεις μα εγώ θα σ’ αγαπώ.
