Έχω καιρό να σου γράψω αδελφέ μου
κι έχω πολλά να σου πω.
Με τι ν’ αρχίσω και που να τελειώσω
να ξέρεις δε σε ξεχνώ.
Σε είδα χτες να γελάς στ’ όνειρό μου
σε μια μεγάλη γιορτή
και να μου λες το ρεφρέν που σ’ αρέσει
με τη βραχνή σου φωνή.
Αθήνα, μ’ αυτά και μ εκείνα.
Να ‘χες φτερά στα πόδια,
να ‘ρθεις ως εδώ!
Να σπάσεις τα ρολόγια,
λόγια για να μου πεις ξανά.
Τραβάω ζόρι που λες αδελφέ μου
έχω καιρό να χαρώ.
Σε μια ουρά κολλημένος να βλέπω
του μπροστινού το φτερό.
Χαμένες ώρες, βδομάδες και μήνες
σε μια ουρά ΙΧ
και να προσεύχεσαι λέει στον άγιο
μην τύχει κι έχει βροχή.
Αθήνα, μ’ αυτά και μ’ εκείνα.
