Στον καθρέφτη πρόσωπο
τέρας μου αυτόφωτο
έμβρυο μεσόκοπο
κοίταξα.
Βλέμμα μου κατάσκοπο
γέλιο μου κατάκοπο
πάντοτε το άτοπο
ζήτησα.
Κάτι κρύα Σάββατα,
σ’ έψαχνα στ’ αδιάβατα
και στα απαράβατα
Ζωή.
Κάτι κρύα Σάββατα,
έστηνες τα φράγματα
κι άλλαζες τα πράγματα
Ζωή.
Στον καθρέφτη φάσματα
πληρωμένα εντάλματα
τα παλιά μου άσματα
τρέχουνε.
Με κοιτώ κατάματα
δάκρυα καθάρματα
τα χαμένα θαύματα
βρέχουνε.
