Να προσέχω μου λες,
να μην έχω κακό συναπάντημα.,
είναι τόσες πολλές, οι καρδιές οι χαμένες στο διάστημα,
οι χαμένες καρδιές, που ‘χουν εκραγεί, να γυρίσω στη γη,
να γυρίσω τελειώνουν τα καύσιμα.
Μα έχουν γνώσιν οι φύλακες,
ζουν οι παλιοί φαροφύλακες
και τ’ άστρα θ’ ανάψουνε… τσαφ, όλα μαζί.
Μα έχουν γνώσιν οι φύλακες,
ζουν οι παλιοί φαροφύλακες
τη μοναξιά μου θα βάψουνε
ξαφνικά μοναξιά χρυσή, η ζωή μου είσαι εσύ.
Θα σου φέρω πλαγκτόν
αστρικών πετρωμάτων τα θραύσματα,
μουσικές πλανητών και λουλούδια που βγαίνουν στα χάσματα,
όταν η μοναξιά φωταγωγηθεί, τώρα έχω χαθεί,
τώρα ανήκω στης νύχτας τα πλάσματα.
Μα έχουν γνώσιν οι φύλακες,
ζουν οι παλιοί φαροφύλακες και τ’ άστρα θ’ ανάψουνε… τσαφ, όλα μαζί.
Μα έχουν γνώσιν οι φύλακες,
ζουν οι παλιοί φαροφύλακες
τη μοναξιά μου θα βάψουνε
ξαφνικά μοναξιά χρυσή, η ζωή μου είσαι εσύ
