Χαλάει ο κόσμος ακριβώς έξω απ την πόρτα,
Κι εγώ κλεισμένος μες το σπίτι μοναχός
Στην τηλεόραση τα ίδια γεγονότα
Την ίδια σούπα καταπίνω διαρκώς
Ίσως αργά να προβληθεί και καμιά τσόντα
Και ίσως αύριο να γίνουν όλα αλλιώς
Μπορεί να πέσει κάνα λαχείο
και να την κάνω μια για πάντα απ το γραφείο
…και καληνύχτα.
Χτυπούν τακούνια στα πατώματα και σπάνε
Μες στ’ όνειρό μου έχει ανάψει ο χορός
Γυναίκες όμορφες με δίψα με κοιτάνε
Καθώς χορεύουν ιδρωμένες μέσ το φως
Κι από το κέντρο του κορμιού μου με τραβάνε
Να θυμηθώ τι ναι ουρανός και τι βυθός
Μου έχουνε λείψει αυτά τα ύψη
Στη χειμερία νάρκη που ‘χω υποκύψει
Μα θα ξυπνήσω, δε θα ξυπνήσω
Και τότε πίσω τη ζωή μου θα ζητήσω
Θα πάρω πέτρα, κεφάλια μέτρα
Και της καρδιάς μου θα γεμίσω τη φαρέτρα
Και θα ορμήξω τον εαυτό μου να ξαναβρώ.
Στο σκαλοπάτι μου σειρήνες διαφημίσεις
Μ’ άτοκες δόσεις αγοράζεις το Θεό
Σου δίνουν χρήματα με κάρτες και ρυθμίσεις
Κι ό,τι σου δίνουνε σου το ζητούν διπλό.
Ψάχνω στις τσέπες μου και κοίτα μη ρωτήσεις
Εκεί στο βάθος τους τι πρόκειται να βρω
Και δε γελάω μ’ αυτή τη πλάκα
Δεν ειν’ αστείο να σε παίρνουνε για βλάκα
Και να στο λένε.
Που να χαθήκαν ολ’ αυτά που χα πιστέψει
Σε ποιο ντουλάπι, σε ποιο χρόνο, ποια εποχή
Ό,τι αγαπούσα ξένα χέρια το χουν κλέψει
Και της ζωής μου πια η θέση είν’ αδειανή.
Με ένα ψέμα μου παγίδεψαν τη σκέψη
Με ένα άλλο μου λερώσαν την ψυχή
Κι ενώ το ξέρω και υποφέρω
Κάτω απ της μοίρας μου κοιμάμαι το σομπρέρο.
