Μαύρα μεσάνυχτα, γυρίζω στο σπίτι
Η μόνη τύχη ότι κρατάω το κλειδί
Είμαι το θύμα από ένα ακόμα ξενύχτι
Παραπατάω στα σκαλιά δηλαδή
Ψάχνω δωμάτια, ανοίγω τις πόρτες
Σε μια ντουλάπα μια κρεμάστρα αδειανή
Το άσπρο φόρεμά σου φύλαγες τότε
Μα ούτε αυτό είναι εδώ, ούτε συ
Κι εγώ χορεύω, χορεύω, μονάχος χορεύω
Κι αυτός ο ήλιος δε λέει να φανεί
Κι ενώ μαζεύω κομμάτια από γύρω, χορεύω
Με μια κρεμάστρα αδειανή
Σβήνω τα φώτα, στα σκοτάδια εικόνες
Στριφογυρίζουν απαλά στη σιωπή
έχει κι ο έρωτας δικούς του κανόνες
Ποιος απ’ τους δυο τελικά το `χε πει;
Κι όμως, δεν έχει πια καμιά σημασία
Λόγια και λόγια, μα η ζωή είν’ αλλού
Μία μονάχα είναι τώρα η ουσία
Πως είμ’ εδώ με τη ματιά ενός τρελού.
Κι εγώ χορεύω, χορεύω, μονάχος χορεύω
Κι αυτός ο ήλιος δε λέει να φανεί
Κι ενώ μαζεύω κομμάτια από γύρω, χορεύω
Με μια κρεμάστρα αδειανή
