Ζητώ συγγνώμη που ενώ σ’ αγγίζω νιώθεις τόσο μόνη.
Που η σιωπή μου σε γκρεμίζει σε πληγώνει.
Κάνει την καρδιά μου να πονά και τη ματώνει.
Με σκοτώνει…με λιώνει.
Δεν έχω κάτι να πω και από τα λόγια απέχω
Όσα μπορώ σου δίνω και σου δίνω ότι έχω.
Σ’ αγαπώ και σε μισώ κι όμως αντέχω
Είμαι εδώ δεν κρύβομαι και μακρυά δεν τρέχω.
Κρύψου στη σιωπή να ξεχάσω το θυμό
Κύκλος η ζωή κάπου θα σε ξαναδώ.
Κράτα το γυαλί πες μου πότε να κοπώ
Πρόδωσε με Μίσησε με δεν αντιμιλώ.
Ο χρόνος κύλησε καυτό το δάκρυ μες τα μάτια μου ξεχείλισε
Το μυαλό μου την καρδιά και πάλι λύγισε.
Εγωισμός που την αγάπη μου την πάλεψε…και νίκησε.
Τι κι αν δεν ήμουν αυτό που θέλεις μάτια μου
Εγώ βασίλισσα σε είχα στα παλάτια μου.
Η σιωπή μου σε πονά σου προκαλεί θυμό
Άσε το δρόμο της φυγής και μάθε με να σ’αγαπώ
Πες μου πόσο να αντέξω…όσο μακρυά κι αν τρέξω
Πάντα θα με συναντάς…Δεν αντιμιλώ.
Λίγο λίγο να αδειάζω…την καρδιά μου να δικάζω
Όσο και να με πονάς…Δεν αντιμιλώ.
Κρύψου στη σιωπή να ξεχάσω το θυμό
Κύκλος η ζωή κάπου θα σε ξαναδώ.
Κράτα το γυαλί πες μου πότε να κοπώ
Πρόδωσε με, μίσησε με δεν αντιμιλώ.
