Όλα μου τα έταξες
κι όλα μου τα πέταξες
και δεν τα μάζεψε κανείς
Βράδια κι απογεύματα
όλα βγήκαν ψέματα
λόγια στο τραγούδι της ζωής
Κι άναψα τα φώτα μου
κλείδωσα την πόρτα μου
κι άλλος πια κανένας δε θα μπει
Καινούργια μέρα ξημερώνει μακριά σου
και δεν μπορεί να ξεθωριάσει τη θωριά σου
Ποιος το περίμενε, ποιος πίστευε φαντάσου
πως θα χωρίζαν τα όνειρά μου απ’ τα δικά σου
Άγγιξες το δέρμα μου
κι έφτασα στο τέρμα μου
κι ένιωσα πως ήμουν ζωντανή
Κι όταν δεν ερχόσουνα
και αλλού κοιμόσουνα
έκλαιγα μονάχη σαν παιδί
Άναψα τα φώτα μου
κλείδωσα την πόρτα μου
κι άλλος πια κανένας δε θα μπει
Καινούργια μέρα ξημερώνει μακριά σου
και δεν μπορεί να ξεθωριάσει τη θωριά σου
Ποιος το περίμενε, ποιος πίστευε φαντάσου
πως θα χωρίζαν τα όνειρά μου απ’ τα δικά σου
