Είσαι κι εσύ ένα όνειρο χαμένο
που δεν ζητώ να ξαναρθείς και δεν προσμένω,
της απουσίας σου εμίσεψε η πίκρα,
της προσμονής σου την ξεπέρασα τη γλύκα.
Μες το ποτήρι μου γουλιά γουλιά σε πίνω
και στο τραγούδι μου τη γεύση σου αφήνω,
με το χορό μου σ’ αγκαλιάζω και το ξέρεις,
πως δεν μπορείς με τα νερά σου να με φέρεις.
Είσαι παρόν και παρελθόν, είσαι και μέλλον…
είσαι το τίποτα, τα πάντα και το ξένο,
είσαι ένα πέρασμα στην κάψα του κορμιού μου,
είσαι ο αέρας μες στην πρέσα του μυαλού μου.
Μες στο ποτήρι μου γουλιά γουλιά σε πίνω
και στο τραγούδι μου τη γεύση σου αφήνω,
με το χορό μου σ’ αγκαλιάζω και το ξέρεις,
πως δεν μπορείς με τα νερά σου να με φέρεις.
