Μαλώνουμε συνέχεια, ανίατη ασθένεια
παράξενη αντίδραση, η αγάπη μας, εγώ κι εσύ.
Μάλλον δεν ταιριάζει η χημεία μας,
άδικα αγαπιόμαστε δεν το `χει η μοίρα μας,
άδικα σου λέω το κουράζουμε
είναι φανερό μωρό μου δεν ταιριάζουμε.
Μέρα εσύ νύχτα εγώ,
ανάμεσα μας μεγάλο κενό,
με προκαλείς σε προκαλώ
απόλυτη διαφωνία
και μ’ αγαπάς και σ’ αγαπώ
όσο κι αν φαίνεται ειρωνικό
δεν φταις εσύ δε φταίω εγώ
φταίει η λάθος χημεία.
Μαλώνουμε τα φτιάχνουμε
και τίποτα δεν κάνουμε
περίεργη υπόθεση
η αγάπη μας εγώ κι εσύ.
Μάλλον δεν ταιριάζει η χημεία μας,
άδικα αγαπιόμαστε δεν το `χει η μοίρα μας
δεν είναι γραφτό να ηρεμήσουμε
λύση να βρεθεί μαζί να προχωρήσουμε.
Μέρα εσύ νύχτα εγώ
ανάμεσα μας μεγάλο κενό
με προκαλείς σε προκαλώ
απόλυτη διαφωνία
και μ’ αγαπάς και σ’ αγαπώ
όσο κι αν φαίνεται ειρωνικό
δεν φταις εσύ δε φταίω εγώ
φταίει η λάθος χημεία.
Μέρα εσύ, νύχτα εγώ
και μ’ αγαπάς και σ’ αγαπώ.
Μάλλον δεν ταιριάζει η χημεία μας,
άδικα αγαπιόμαστε δεν το `χει η μοίρα μας
δεν είναι γραφτό να ηρεμήσουμε
λύση να βρεθεί μαζί να προχωρήσουμε.
Μέρα εσύ νύχτα εγώ
ανάμεσα μας μεγάλο κενό
με προκαλείς σε προκαλώ
απόλυτη διαφωνία
και μ’ αγαπάς και σ’ αγαπώ
όσο κι αν φαίνεται ειρωνικό
δεν φταις εσύ δε φταίω εγώ
φταίει η λάθος χημεία.
