Θα `χω τρελαθεί, όχι δεν μπορεί
να `σβησες εσύ στου δρόμου τη στροφή
Δε γνωρίζω πως, μα θα είναι αλλιώς,
κάποια εξήγηση θα υπάρχει λογική
Γύρνα να σε δω, έτσι να χαρώ
πως αστείο μόνο ήτανε κακό
Έλα μην αργείς, έλα να χαρείς
πως ακόμα μ’ αγαπάς για να μου πεις
Που πας, έκανα όνειρα για μας,
πως όσα ζήσαμε ξεχνάς
Που πας, ποιο δρόμο πήρες και τραβάς
Κι εγώ, ρωτάει η καρδιά και τι να πω,
ότι με ξέχασες εδώ κι εγώ
να σε ξεχάσω δεν μπορώ
Σβήνει η ψυχή, φεύγει απ’ το κορμί,
μια σκιά απλή που χάνεσαι κι εσύ
Ψάχνω για να βρω κάτι να πιαστώ,
μα πόσο μικρή μου μοιάζει όλη η γη
Τώρα τι να πω, έτσι θα σταθώ,
άγαλμα μέσα στον κόσμο που περνά
Θα παραδεχτώ, από θαύμα ζω,
βρήκε η καρδιά κουράγιο να χτυπά
