Είπα κι εγώ στο κατώφλι να βγω να τον προσμένω,
μόλις φανεί να του φέρω σκαμνί που `χω πλυμένο.
Σαν πουλί είμαι λαβωμένο σαν παιδί είμαι ορφανό.
Μου `χε πει να τον περιμένω
να φανεί κάποιο δειλινό,
μου `χε πει να τον περιμένω
μα δεν ήρθε και πεθαίνω κάθε δειλινό.
Ήρθαν πολλοί στο φτωχό μου σκαλί, ήρθανε τόσοι.
Μα ο καημός, ο δικός του καημός με έχει σκοτώσει.
