Μέχρι χθες μου ‘χαν δέσει τα χέρια,
«μην σκέφτεσαι αυτό, μην πας από εδώ».
Απορίες που ζητούσαν το θέμα,
ξεχαστήκανε απ’ τον καιρό.
Μα σήμερα έγινα είκοσι ένα,
το περίμενα τόσον καιρό.
Και επιτέλους θα δώσω από μένα
τα διπλά, απ’ ό,τι πήρα εγώ.
Τώρα, τούτη η χώρα,
βουνά και ποτάμια
ανήκουν σε μένα και μόνο.
Τώρα, οι πόλεις κι οι δρόμοι
ανοίγουν για μένα,
ανήκουν σε μένα και μόνο
