Στο παράθυρο είναι νύχτα
άιντε μοναξιά μου ρίχ’ τα
που γλεντάμε απόψε αγκαλιά.
Να ζηλέψει το φεγγάρι
από μένα να σε πάρει
φεύγω, δε σ’ αντέχω άλλο πια.
Στη φωτιά, στη φωτιά
να ριχτώ, να γίνω απόψε στάχτη.
Να με πάρει η φλόγα αγκαλιά
όπως τότε η δική σου αγάπη.
Στη φωτιά, στη φωτιά
να τα ρίξω όλα να γλιτώσω.
Ούτε σώμα θέλω, ούτε καρδιά
να τα ήθελες να σου τα δώσω,
να στα δώσω…
Στο παράθυρο είναι μέρα
άιντε κι έχει έναν αέρα
να σηκώσει όλο τον ντουνιά.
Στο καθρέφτη που δακρύζω
δε μου φτάνει πια να βρίζω,
θέλω να του ρίξω μια μπουνιά.
Στη φωτιά, στη φωτιά
να ριχτώ, να γίνω απόψε στάχτη.
Να με πάρει η φλόγα αγκαλιά
όπως τότε η δική σου αγάπη.
Στη φωτιά, στη φωτιά
να τα ρίξω όλα να γλιτώσω.
Ούτε σώμα θέλω, ούτε καρδιά
να τα ήθελες να σου τα δώσω,
να στα δώσω…
