Κουρδιστή η πόλη
κι οι φωνές σβηστές.
Σαν να λείπουν όλοι
κι άφησαν ληστές.
Να φυλάν τα σπίτια,
τ’ αυτοκίνητα
Και τα όνειρά μας
τα ακίνητα.
Κάτω απ’ την Ακρόπολη
παίζουνε μονόπολη
στις δικές μας πλάτες.
Κουρδιστές οι σκέψεις
κι οι ζωές κλειστές.
Δίχως νόημα λέξεις
και παντού φωτιές.
Εμπρηστές στους δρόμους
και στα κέρδη μας.
Έξω από τους νόμους,
τροχοπέδη μας.
Κάτω απ’ την Ακρόπολη
παίζουνε μονόπολη
στις δικές μας πλάτες.
Κάτω απ’ την Ακρόπολη
παίζουνε μονόπολη
κι είμαστε πελάτες.
Φίλοι πάντα οι φίλοι
στο σερβίρισμα
Μιας φυλής που χάνει
κάθε αντίκρυσμα.
