Φωνή που χάνεται
και πνίγεται στο πλήθος
η φωνή σου.
Ζωή που κρέμεται
στο έλεος των λίγων
η ζωή σου.
Γι’ αυτό τις νύχτες σε κρατώ
και σε σφιχταγκαλιάζω,
μήπως και διώξω τον καημό
μ’ αγάπη σε σκεπάζω.
Ματιά που βούρκωσε
στα άδικα μάτια του κόσμου
η ματιά σου.
Καρδιά που ράγισε
και κόπηκε στα δύο
η καρδιά σου.