Αν βγεις στο δρόμο μια χαραυγή
κλείσε τα μάτια στην πρώτη αχτίδα..
Μην μπεις στου ήλιου την ομορφιά,
χλωμά σημάδια, πρόσωπα σαν το κερί..
Πλάσματα που `χασαν απ’ τη ζωή
όλα τα χάδια και μια ελπίδα..
Όμορφες μόρτες, νιες και παιδιά,
σκόρπια κοπάδια που φέρανε οι καιροί..
Σε ώρες που οι αλήθειες σιωπούν
στυγνοί και πλούσιοι πήραν τους δρόμους
Ζητούν να πάρουν ότι κι αν βρουν,
την τελευταία σταγόνα της ηδονής..
Άδικε κόσμε δε σε ρωτώ
ποιος σε τρομάζει, ποιος κυβερνά..
Γύρισε πάλι, δε σε κρατώ,
ρίξε το φως στη σκοτεινιά.
