Βρέχει μοναξιά και πάλι σήμερα
κι ούτε μια φωνή να μου μιλήσει.
Γίνονται οι καρδιές θεριά ανήμερα
όταν η αγάπη τις μεθύσει.
Βρέχει μοναξιά το κάθε βλέμμα μου·
νιώθω η σιωπή να με κυκλώνει.
Είσαι η αλήθεια ή το ψέμα μου
μέσα στου μυαλού μου την οθόνη.
Δεν είν’ η αγάπη σου που με πονά
είναι που λείπεις και αδειάζει η ζωή μου.
Δεν είν’ η αγάπη σου που με πονά
είναι η σκέψη μου πως πάλι αύριο θα `σαι πληγή μου.
Βρέχει μοναξιά και όλα μοιάζουνε
να `ναι τόσο απόμακρα και ξένα,
άγνωστες φωνές που με τρομάζουνε
πίσω με γυρνούν στα περασμένα.
Βρέχει μοναξιά το κάθε βλέμμα μου
νιώθω η σιωπή να με κυκλώνει.
Είσαι η αλήθεια ή το ψέμα μου
μέσα στου μυαλού μου την οθόνη.
