Κι έρχεσαι, φίλε, να μου πεις πως τη θυμάσαι,
για την αγάπη της τα βράδια δεν κοιμάσαι.
Πέρασαν μήνες και ακόμα νιώθεις μόνος
και τις πληγές σου δεν τις γιάτρεψε ο χρόνος.
Αυτό συμβαίνει τελικά σε όσους αγαπάνε,
μιλούν τις νύχτες με σκιές κι αβάσταχτα πονάνε.
Ποτέ η πρώτη μας αγάπη δεν πεθαίνει
γιατί για πάντα στην καρδιά μας μέσα μένει.
Ποτέ η πρώτη μας αγάπη δεν τελειώνει,
βαθιά μας σαν κρυφό μαχαίρι μας πληγώνει.
Κι έρχεσαι, φίλε, να μου πεις πως δεν αντέχεις
μέσα στα χέρια σου εκείνη να μην έχεις.
Πέρασαν μήνες που χωρίσατε και όμως
στα βήματά της σε πηγαίνει πάλι ο δρόμος.
Αυτό συμβαίνει τελικά σε όσους αγαπάνε,
μιλούν τις νύχτες με σκιές κι αβάσταχτα πονάνε.
Ποτέ η πρώτη μας αγάπη δεν πεθαίνει
γιατί για πάντα στην καρδιά μας μέσα μένει.
Ποτέ η πρώτη μας αγάπη δεν τελειώνει,
βαθιά μας σαν κρυφό μαχαίρι μας πληγώνει.
