Είδα ένα πλοίο το πρωί
μπερδεύτηκε και βγήκε στην Αθήνα
επάνω του ήσουν εσύ
που χόρευες αργά με το κύμα.
Δίπλα σου ήταν φίλοι καλοί
μα από καιρό ξεχασμένοι
κι ήσασταν λέει όλοι μαζί εκεί χαρούμενοι κι αγκαλιασμένοι.
Πάρτε και μένα σ’ αυτό το πλοίο για τον παράδεισο
που ταξιδεύει για την πιο όμορφη όαση.
Κι ας είναι στο εισιτήριο ξεκάθαρο
ότι ο δρόμος του περνάει μέσα απ’ την κόλαση.
Πάρτε και μένα σ’ αυτό το πλοίο για τον παράδεισο
που ταξιδεύει για την πιο όμορφη όαση.
Κι ας είναι στο εισιτήριο ξεκάθαρο
ότι ο δρόμος του περνάει πάντα απ’ την κόλαση.
Κι ύστερα μέσα σε μια στιγμή
χάθηκες ξαφνικά όπως είχες έρθει
παίρνοντας μια ολόκληρη ζωή μαζί
φάντασμα που κοιτάζει στον καθρέφτη.
Θα στέκομαι εκεί κάθε πρωί
μήπως σας ξαναβρώ όταν χαράζει.
Στο κέντρο της Αθήνας στη βουή
να ψάχνω για ένα πλοίο που γιορτάζει.
Πάρτε και μένα σ’ αυτό το πλοίο για τον παράδεισο
που ταξιδεύει για την πιο όμορφη όαση.
Κι ας είναι στο εισιτήριο ξεκάθαρο
Ότι ο δρόμος του περνάει μέσα απ’ την κόλαση.
Πάρτε και μένα σ’ αυτό το πλοίο για τον παράδεισο
που ταξιδεύει για την πιο όμορφη όαση.
Κι ας είναι στο εισιτήριο ξεκάθαρο
ότι ο δρόμος του περνάει πάντα απ’ την κόλαση.
