Ήρθε μες στα μάτια μας το πρωτοβρόχι
γέμισε η ζωή μας ενοχές
Όσα αγαπήσαμε έχουνε γίνει στόχοι
δε το θέλω ούτε εσύ το θες
Πάγωσε ο χρόνος που μας ταξιδεύει
έγινε αιώνας η στιγμή
πάλι η φωνή της λογικής μας λέει
αυτό που δεν μπορεί κανείς να πει
Φταίμε που δεν αφήσαμε κι οι δυο
μια χαραμάδα ουρανό για να’χουμε να λέμε
Φταίμε που της ζωής μας τα κενά
τα συμπληρώνει η μοναξιά το όνειρο το καίμε
Φταίμε κι αν η αλήθεια είναι αυτή
δεν το’χουμε παραδεχτεί και άσχετοι μας φταίνε
φταίμε που δε κοιτάξαμε μπροστά
και ας μας το είπανε ξανά τα μάτια μας που κλαίνε
Έπιασε αέρας κι η ψυχή σκορπάει
στ’ άδεια πεζοδρόμια του νου
Είναι το φιλί από γυαλί και σπάει
ράγισε ο έρωτας παντού
Φταίμε που δεν αφήσαμε κι οι δυο
μια χαραμάδα ουρανό για να ’χουμε να λέμε
Φταίμε που της ζωής μας τα κενά
τα συμπληρώνει η μοναξιά το όνειρο το καίμε
Φταίμε κι αν η αλήθεια είναι αυτή
δεν το ’χουμε παραδεχτεί και άσχετοι μας φταίνε
φταίμε που δε κοιτάξαμε μπροστά
και ας μας το είπανε ξανά τα μάτια μας που κλαίνε
