Τα κόκκινα τριαντάφυλλα που στέλνεις
Τρυπάνε τα μπαλόνια του καιρού
Δηλώνεις τρυφερός και τόσο σοβαρός
Μου λες πως ό,τι θες πάντα το παίρνεις
Κι εγώ με μια ζωή ήδη γεμάτη
Που έβλεπα σαν μέλλον μέχρι χτες
Μετράω αν μπορώ, στα “πρέπει” να χωρώ
Η να βουτήξω στο βυθό που λάμπει κάτι
Αξημέρωτη αγάπη, αφανέρωτη εποχή
Είναι όμορφο να έχεις μια καινούρια εκδοχή
Αξημέρωτη αγάπη, αφανέρωτη εποχή
Με τη δίψα της ζωής μας να μαζεύουμε βροχή
Αξημέρωτη αγάπη
Δεν είναι πως τρελάθηκα για σένα
Διαφέρουμε πολύ εμείς οι δυο
Μα σ’ όλη μου τη ζωή αγάπησα πολύ
Ανθρώπους που δεν έμοιαζαν σε μένα
Κι αν αύριο στο χάδι σου ενδώσω
Δε θα ’ναι γιατί πίστεψα όσα λες
Το αίμα είναι πληγή κι ο έρωτας φυγή
Κι ίσως αξίζει και τα δύο να τα νιώσω
