Δεν θέλω πια να μ’ αγαπάς
δεν θέλω καρδιοχτύπια
ούτε στα αστέρια να με πας
ήπια φαρμάκια ήπια…
Ποιος άνεμος να σε έφερε,
ποιος δρόμος σε έχει βγάλει
και μου χτυπάς βραδιάτικα,
την πόρτα μου και πάλι.
Και αν ζεις στην φαντασία μου
και αν ζεις στα όνειρα μου,
είναι το τραύμα διαμπερές
που έχω την καρδιά μου…
Δεν θέλω πια να μ’αγαπάς,
δεν θέλω πως το λένε,
ούτε για αγάπες να μιλάς,
καίνε οι αγάπες καίνε…
Δεν θέλω πια να μ’αγαπάς,
δεν θέλω άλλο φτάνει,
για γυρισμό μην μου μιλάς,
μόνο κακό μου κάνει.
Κουράζω εγώ την σκέψη μου
κι η σκέψη μου εμένα,
που μια ζωή ολόκληρη
την ξόδεψα για εσένα.
Και αν ζεις στην φαντασία μου
και αν ζεις στα όνειρα μου,
είναι το τραύμα διαμπερές
που έχω την καρδιά μου…
Δεν θέλω πια να μ’αγαπάς,
δεν θέλω πως το λένε,
ούτε για αγάπες να μιλάς,
καίνε οι αγάπες καίνε…
Δεν θέλω πια να μ’αγαπάς,
δεν θέλω άλλο φτάνει,
για γυρισμό μην μου μιλάς,
μόνο κακό μου κάνει.
Δεν θέλω πια να μ’ αγαπάς
δεν θέλω καρδιοχτύπια
ούτε στα αστέρια να με πας
ήπια φαρμάκια ήπια…
Δεν θέλω πια να μ’αγαπάς,
δεν θέλω άλλο φτάνει,
για γυρισμό μην μου μιλάς,
μόνο κακό μου κάνει.
