Κάποτε μπορεί να βρούμε κάποια άκρη
Κάποτε μπορεί μα θα ’ναι αργά
Η υπομονή έχει εξαντληθεί
Κάποτε μπορεί μα θα ’ναι αργά
Ό,τι και να πω δε δίνεις σημασία
Πίσω δε γυρνάς όπου κι αν πας
Παραλογισμός και εγωισμός
Τέλος δυστυχώς, τέλος για μας
Κι ύστερα μου λες πως φταίω
Κι ύστερα μου λες πως φταίω
Πως δε σ’ αγάπησα
Έρχονται στιγμές που μου ’ρχεται να κλάψω
Κι όμως προσπαθώ να μη με δεις
Η υπομονή έχει εξαντληθεί
Πάντα συμφωνώ ό,τι κι αν πεις
