Κόψε δυο κλαριά
απ’ τη λυγαριά
να ’χω θύμηση στα ξένα
και παρηγοριά
πάνω στη μηλιά
ήταν δυο πουλιά
αλλά πέταξε το ένα
κι άδειασ’ η φωλιά
Ω ω ω ω ω ω
βρε μελαχρινή κάνε υπομονή
κι απ’ την ξενιτιά
για σένα άνοιξα πανί
Χείλια κερασιά
φλόγα και δροσιά
τα φιλούσα με φεγγάρι
σ’ ακροθαλασσιά
μες το χρόνο αυτό
θα σε παντρευτώ
και δε θέλω πια
ποτέ μου να ξενιτευτώ
Ω ω ω ω ω ω
βρε μελαχρινή κάνε υπομονή
κι απ’ την ξενιτειά
για σένα άνοιξα πανί
