Μανούλα μου,
μου ’δωσες μια ζωή και μου ’πες “Ζήσε”,
μα πώς να ζήσω σ’ αυτό τον κόσμο το σκληρό;
Μου ’δωσες μια καρδιά γεμάτη αγάπη,
μα τόσο δάκρυ δεν το αντέχω να το πιω.
Συγγνώμη, μάνα μου, χίλια συγγνώμη,
μα μου το λιώσαν το κορμί μου οι πόνοι.
Συγγνώμη, μάνα μου, εγώ θα φύγω,
δεν τη μπορώ την απονιά.
Συγγνώμη, μάνα μου, χίλια συγγνώμη,
μα μου το λιώσαν το κορμί μου οι πόνοι.
Συγγνώμη, μάνα μου, εγώ θα φύγω,
ταξίδι για τη λησμονιά.
Μανούλα μου,
μου έμαθες να πιστεύω στη θυσία,
μα υποκρισία έχει η ζωή μας και ψευτιά.
Μου ’δειξες τον πιο δύσκολο το δρόμο,
μα η πίκρα μόνο μου έχει μείνει συντροφιά.
