Με μάτια κλαμένα στο λέω εσένα
δεν έχω ελπίδα καμιά,
γι’ αυτό περιμένω της νύχτας το τραίνο
να φύγω, να βρω λησμονιά.
Της νύχτας το τραίνο χωρίς να σφυρίξει
θα ‘ρθει να με πάρει, τον πόνο να πνίξει,
μα ώσπου να φτάσει της νύχτας το τραίνο
εγώ κάθε ώρα δε ζω μα πεθαίνω.
Τα ξένα τα χέρια χτυπούν σαν μαχαίρια
κι ανοίγουν πληγές στην καρδιά,
γι’ αυτό περιμένω της νύχτας το τραίνο
να φύγω, να βρω λησμονιά.
Της νύχτας το τραίνο χωρίς να σφυρίξει
θα ‘ρθει να με πάρει, τον πόνο να πνίξει,
μα ώσπου να φτάσει της νύχτας το τραίνο
εγώ κάθε ώρα δε ζω μα πεθαίνω.