Έγινε ο φόβος μου θυμός
μεγάλος σαν ωκεανός
που απλώνει διαρκώς.
Παίρνει διαστάσεις μαγικές
σαν την αγάπη αληθινές
με πνίγει αν δε με θες.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ
εγώ πονάω που σ’ αγαπώ.
Δε σε συγχωρώ
που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Έγινε ο φόβος μου θυμός
πια δεν αμύνομαι αλλιώς
δεν έχω μάθει πως.
Και ένα όπλο έχω τη σιωπή
μα αν με πλησιάσεις πιο πολύ
υψώνω μια φωνή.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ.
Εγώ πονάω που σ’ αγαπώ
δε σε συγχωρώ
που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Δεν έχει επιστροφή και τέλος.
