Απόκληρο με είπες μια βραδιά
και μου `μεινε για πάντα η ρετσινιά
όλα στα χαρίζω
το λόγο πάρε πίσω
και φύγε κι άφησέ με πια
απ’ την αρχή ν’ αρχίσω
να τα ξεκαθαρίσω
το δρόμο να μου να βρω ξανά
Ήρθε το τέλος του μηνός
και πουθενά δε βλέπω φως
το νοίκι δε μου φτάνει
παράπονο με πιάνει
σε ποιον το πόνο μου να πω
κανένας δε μου κάνει
κι αυτή θα με πεθάνει
απόκληρο στο κόσμο αυτό
Από παντού με διώχνουνε
στο τρόλεϊ με σπρώχνουνε
αχ να ανασάνω λίγο
καιρός μου να το στρίβω
σε μιαν απόμερη γωνιά
στο λέω πριν να φύγω
αν μ’ αγαπούσες λίγο
απόκληρος δε θα `μουν πια
