Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια!
ούτε λάβρα, ούτε χιονιάς,
μήτε η μέρα, μήτε η νύχτα,
δε σας έκοβεν εσάς!
Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια!
πώς γιομίζαν από σας,
τα πορόλογγα, οι κλεισούρες,
το λιμάνι, ο μαχαλάς!
(Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια
νυχτέρια και πανηγύρια).
Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια!
πώς σας κύκλωνεν εσάς
μ’ ένα σάλαγο δαιμόνων
ο στριγγόβοος ο ζουρνάς!
Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια!
πώς με σέρνατε, και πώς
σας αρχίναε το τραγούδι
και σας σβούσε ο σκοτωμός!
(Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια
νυχτέρια και πανηγύρια).
Ω αγκαλιάσματα της πόρνης!
ω γυμνώματα! ω φιλιά!
ω της κόρης που ντροπιάζεται
δάκρυα και ξεφωνητά!