Ξέρω μια θάλασσα απόκρημνη βαθιά
που κρύβει μέσα της τα μυστικά του κόσμου
όσοι ταξίδεψαν την είπαν ξενιτιά
όπως αυτή που τώρα ζω για σένα φως μου.
Ξέρω δυο μάτια που δακρύζουνε συχνά
για μια αγάπη που δε γνώρισε λιμάνι
είναι το δάκρυ τους καημός που δεν περνά
κι όμως ποτέ τους δε γυρέψανε βοτάνι.
Ξέρω μια νύχτα που παλεύει να σωθεί
σαν παραμύθι που πληγώθηκε απ` το χρόνο
λένε τ’ αστέρια της πως έχει τρελαθεί
μα εγώ τη νιώθω και συχνά την ανταμώνω.
