Καπνίζω τα τσιγάρα μου
και παίζω στην κιθάρα μου
τραγούδια για φευγάτους και για μένα
Κι εσύ δίχως ταυτότητα
στης νύχτας την συχνότητα
να ψάχνεις τη ζωή σου στα χαμένα
Αχ πόσο βαριέμαι
να σ’ αγαπάω με τον τρόπο
που σ’ αρέσει
Αχ πόσο βαριέμαι,
εγώ δε δέχομαι τους όρους
σε μια σχέση
Αχ πόσο βαριέμαι
να είμαι αυτός που πάντα
θέλουνε οι άλλοι
Αχ πόσο βαριέμαι
να ζω μ’ αυτά
που μου ’χουν επιβάλει
Με παίρνουνε οι δρόμοι μου,
οι άγραφοι οι νόμοι μου,
πριν γίνω στο κορμί σου άδεια πόλη
Κι εσύ δίνεις παράσταση
σε λάθος επανάσταση,
για σένα δεν υπάρχουν άλλοι ρόλοι
Αχ πόσο βαριέμαι
να σ’ αγαπάω με τον τρόπο
που σ’ αρέσει
Αχ πόσο βαριέμαι,
εγώ δε δέχομαι τους όρους
σε μια σχέση
Αχ πόσο βαριέμαι
να είμαι αυτός που πάντα
θέλουνε οι άλλοι
Αχ πόσο βαριέμαι
να ζω μ’ αυτά
που μου ’χουν επιβάλει
