Το μαύρο το παλτό γλιστρά πίσω απ’ την πόρτα.
Μια βόλτα τον χειμώνα ζεσταίνει την καρδιά.
Τα φώτα πάλι ανάβουν ολόλαμπη η νύχτα.
Βυθίζομαι στους δρόμους, η πόλη ωκεανός.
Μη ζητάς ν’ αλλάξω, δεν μπορώ να περιγράψω αυτή τη χαρά.
Μη γυρνάς στα περασμένα, λάθος πρόσωπα για μένα, σπασμένα φτερά.
Αυτό που με πληγώνει, χαρτί τσαλακωμένο,
το βγάζω από την τσέπη, με γλύκα το φιλώ.
παλεύω με το κύμα, τ’ αφήνω να με πάει
και ξαναπαίρνω πίσω δικαίωμα ζωής.
